Reactie

Ermelo, 28 februari 2022

Een open brief aan Durk Jan Bolt, redacteur van de site Een in Waarheid.

GKN ‘truc’

Beste Durk Jan,

Graag zou ik je helpen om af te komen van wat je noemt die GKN ’truc’. Je zit er mee. Het frustreert je. Het irriteert je. Zo schrijf je op je site Een in Waarheid

Als ik het goed begrijp zit het je dwars dat er steeds weer GKN kerken worden gesticht in het voedingsgebied van DGK-gemeenten. Toen de GKN begon waren het er 3. Nu zijn het, de preekplaatsen meegeteld, inmiddels 17. En dan zijn er ook nog de nieuwe kerken in Bunschoten-Spakenburg en Rijnsburg. Allemaal gemeenten in, zoals jij dat noemt, het voedingsgebied van DGK. En het wordt misschien nog wel erger. Want naar verluid zijn op nog eens 4 plaatsen broeders en zusters zich aan het beraden. Dan zijn het er al meer dan 20. Allemaal in de voedingsgebieden van de 10 DGK-gemeenten.

Wat je vooral dwars zit is dat er geen overleg is. Het kerkverband van de DGK heeft Nederland opgedeeld in 10 stukken. Tien voedingsgebieden. Voor elke gemeente een deel van Nederland. Soms een heel groot gebied. Soms wat kleiner. Ja en wanneer er dan gelovigen in een bepaalde plaats of regio zijn, die de GKv gaan verlaten en verder willen als gereformeerde kerk dan kan dat, zo begrijp ik, niet zomaar. De DGK zijn toch de voortzetting van de Gereformeerde Kerken in Nederland ?

Of draaf ik nu door? Of heb jij het misschien niet goed begrepen?

Laat ik je eerst maar even helpen, met dat geen overleg. Voordat de broeders en zusters van de initiatiefgroep in Amersfoort besloten verder te gaan als GK Amersfoort e.o., was er overleg met DGK en met GKN. Ook de initiatiefgroep in Zuidhorn is niet aan de DGK en GKN voorbijgegaan. En weet je echt niet hoe het is gegaan in Groningen? Wat de broeders en zusters van de GK Regio Zuidoost Groningen hebben gedaan richting DGK en GKN? En HGK Rijnsburg e.o. heeft zich vanaf het begin laten adviseren door broeders uit GKN, DGK en HGK-BS. Dus wees gerust, er is meer overleg dan wat jij schrijft.

Je hebt wel gelijk wanneer je doelt op Twente, nu Enschede, Den Bosch, Apeldoorn, Harderwijk en Den Helder. Daar was zulk overleg niet. Waarom niet? Heel eenvoudig omdat de gelovigen daar, de broeders en zusters die de GKv verlieten en verder gingen als gereformeerde kerk dat niet deden. Ze vroegen steun of gingen direct zelfstandig verder. Heel bijzonder. Broeders en zusters, staande in het ambt aller gelovigen nemen zelf het initiatief en blijven trouw aan hun eens gegeven ja-woord. Broeders en zusters uit GKN en DGK helpen hen daarbij, geven advies, geven steun.

Dat is geen truc, ook geen GKN ‘truc’. Het is ook niet zo dat de GKN of de DGK als kerkverbanden daarin actief zijn.

Jij weet dat sinds 2010 de Studiegroep Midden Nederland actief is. Op heel veel plaatsen, door heel Nederland. Deze studiegroep stelt zich ten doel voorlichting te geven over de kerkelijke ontwikkelingen binnen en rond het kerkverband van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Ze organiseert bijeenkomsten en helpt broeders en zusters met elkaar in contact te brengen. In de eerste jaren op eigen initiatief. Later vooral wanneer broeders en zusters in een bepaalde plaats of regio daarom vragen. Ook geeft de studiegroep advies aan initiatiefgroepen en ondersteunt ze bij het organiseren van activiteiten. De informatiebijeenkomst in Leeuwarden op 24 maart  gaat uit van deze studiegroep. De avond wordt georganiseerd samen met broeders en zusters uit Leeuwarden en Drachten. Jij bent daar bekend mee. Jij hebt  veel van deze bijeenkomsten bijgewoond. Direct al vanaf het begin in 2010.

Durk Jan, je wilt af van de GKN ’truc’? Wees gerust die is er niet.

Laten we toch dankbaar zijn, dat op steeds meer plaatsen broeders en zusters weer naar een gereformeerde kerk kunnen. Kerken waar het Woord zuiver gepredikt wordt. Kerken waar het kerkelijk leven zich gebonden weet aan de Heilige Schrift en de gereformeerde belijdenis. Laten we niet denken  dat wij de gereformeerde kerken in Nederland organiseren. We belijden dat het Christus is die Zijn kerk vergadert. Hij schenkt op zijn tijd en zijn wijze terugkeer en reformatie. We zien dat heel de geschiedenis door. Hij schenkt gehoorzaamheid in het volgen van Hem, door te horen naar Zijn stem. Hij werkt in de harten van mensen met Zijn Woord door de Heilige Geest.

In 2010 hielden we het niet voor mogelijk. Maar het is gebeurd. Kerken aangesloten bij DGK en kerken aangesloten bij GKN, spreken uit er voor elkaar te willen zijn en daarom samen gaan toewerken naar een nieuw kerkverband van gereformeerde kerken. Ze mochten elkaar herkennen als kerken van Christus. Samen één in Hem. Ze mochten het uitspreken en er mee aan de slag gaan om die eenheid die er is in Jezus Christus, zichtbaar te maken en er vorm aan te geven. Om heel dankbaar voor te zijn. Want laten we eerlijk zijn, als we terug kijken wat er allemaal is geweest, langer of misschien nog niet eens zolang geleden, in de DGK, in de GKN of misschien nog toen we dolerend waren, dan hebben we dit niet verdiend. Zijn we het niet waard en toch krijgen we het en heeft de Here de kerken zover gebracht. Dat geeft vertrouwen, ook voor de toekomst, ook als het soms niet zo gaat als wij menen dat het moet, of niet zo snel als wij willen.

Geduld is misschien niet ons sterkste punt. Maar wanneer we zien hoeveel geduld de Here steeds weer met ons heeft, zouden we dat dan ook niet voor elkaar kunnen opbrengen? We weten dat er in DGK en in de GKN broeders en zusters zijn die moeite met zich meedragen vanwege wat er in de kerken is gebeurd. Hoe we als gelovigen soms  met elkaar zijn omgegaan. O zeker, altijd in de overtuiging dat het zo moest en dat zoals we het deden goed was. Maar was het altijd wel goed? Of had het misschien ook anders gekund, of misschien wel gemoeten? Wat gebeurd is kan niet worden overgedaan. Maar we kunnen onze moeiten wel naar elkaar uitspreken en het bij de Here brengen en vragen om herstel en vergeving.

Er zijn schorsingen geweest. De een zal zeggen dat was toen nodig. De ander meent dat het niet recht was. Vaak zal dit niet opgelost worden. Dat lukt ons niet als mensen. Laten we kijken naar nu. Waar we nu staan. Waar de Here ons bracht. De kerken hebben elkaar mogen herkennen als kerken van Christus. Als kerken die  staan op het ene fundament van apostelen en profeten. Moet nu nog tellen wat is geweest? Geldt nu nog wat toen is gezegd en uitgesproken? Het blijft misschien moeilijk. Maar dat we elkaar hebben mogen herkennen als kerken van Christus, aan de zuivere prediking, de zuivere bediening van de sacramenten, het oefenen de tucht, gaat daar ver boven uit. We mogen steeds weer dankbaar bedenken dat het niet gaat om ons, wat wij ervaren dat ons is aangedaan, maar dat het gaat Christus, om zijn kerk, om zijn verlossingswerk, om de vergeving van onze zonden. Hij heeft voor ons betaald en heeft alles op zich genomen. Wat wij verkeerd hebben gedaan, wat wij anderen hebben aangedaan. Ook onze pijn, onze moeite of wat wij ook hebben meegemaakt.

Geduld is misschien niet ons sterkste punt. Jij en ik willen graag verder. We willen graag dat de dingen zo gaan als wij menen dat het goed is. Ook als we het hebben over het proces op weg naar een nieuw kerkverband van gereformeerde kerken. Vormgeven van de wederzijdse herkenning kan ons niet snel genoeg gaan. Graag zouden we direct aan de slag gaan met al dat werk dat nog verricht moet worden om het nieuwe kerkverband te realiseren. Maar als het toch wat anders gaat en we geduld moeilijk vinden, laten we dan niet uit het oog verliezen wat er is, wat we hebben gekregen en vooral wat er allemaal gedaan kan worden. En dat is heel veel. Elke zondag mogen we weer verwonderd zijn dat op zoveel plaatsen de gelovigen in vergadering bijeenkomen. Plaatsen waar de Blijde Boodschap klinkt en waar de sacramenten worden bediend.

Deze week buigt de DGK synode zich over het rapport en de voorstellen van deputaten. Over een aantal maanden zal de GKN synode dat zo mogelijk doen. Bij de herkenning ging het net andersom, eerst  de GKN en enkele maanden later de DGK. Wanneer beiden synoden zijn geweest weten we wat er is besproken en wat er is besloten. Wat dat precies zal zijn, weten we nu nog niet. Wat we nu wel weten is dat de kerken van DGK en GKN en ook HGK-BS en HGK Rijnsburg e.o. samen verder willen in één kerkverband. Een kerkverband waar ook andere kerken, die gewoon gereformeerd willen zijn, zich bij aan kunnen sluiten.

Laten we ons daarvoor, voor dat mooie werk blijven in zetten. Jij o.a. via Eén in Waarheid, ik o.a. via de Studiegroep Midden Nederland. Zorgvuldig, duidelijk en met geduld wanneer er broeders en zusters zijn die wat is geweest nog steeds geen plek kunnen geven of los kunnen laten. Geduld met anderen die wel willen, maar het nog altijd moeilijk vinden samen als gereformeerde kerken verder te gaan in één kerkverband. En geduld met onszelf, die de argumenten voor het uitstellen van gesprekken niet begrijpen en de eisen die worden gesteld ongepast vinden. Laten we op onze plaats en binnen de mogelijkheden die we krijgen ons blijven inzetten voor het onderhouden van de eenheid van de kerk die er is in Jezus Christus. In de vrijheid die we nog steeds ontvangen, in de tijd die God ons nog geeft.

Hopelijk zien we elkaar op 24 maart in Leeuwarden.

Johan de Leeuw

——————————————————————————————————————

30 december 2019

——————————————————————————————————————–

17 december 2019

De GKv verlaten? Doleren? De kerk scheuren? De eenheid van de kerk onderhouden?

Op 18 juni 2019 ontving de Studiegroep Midden Nederland het volgende bericht: ‘Laat de broeders en zusters voor ze zich afscheiden van de GKv het volgende artikel lezen:’ en dan volgt een artikel dat geplaatst is op de site van de Werkgroep  Man, vrouw & kerk. Het artikel draagt het opschrift: Nieuwe vrijmaking een bovenschriftuurlijke gewetensbinding. Het artikel bestaat voornamelijk uit een ingezonden van prof. J. Kamphuis in het ND van 19 september 2003.

Het bericht is beantwoord. De schrijver is bedankt voor het meeleven. Ook is instemming betuigd met de inhoud van het ingezonden van J. Kamphuis uit 2003. Tegelijk is  afstand genomen van de inleidende woorden van het artikel waar gesproken wordt over de oproep aan leden van de GKv om zich vrij te maken. Zo staat de Studiegroep Midden Nederland er niet in. Niet in 2010 toen enkele broeders en zusters uit de GKv de studiegroep hebben op gericht en nu in 2019 ook niet. De doelstelling van de studiegroep, zoals deze verwoord is op de site, is niet veranderd. De activiteiten zijn in de loop van de tijd wat aangepast en ook is het werkgebied uitgebreid. Maar nog altijd zijn er voorlichtingsbijeenkomsten, lezingen en gespreksavonden. Dit kan zijn op initiatief van de studiegroep of op initiatief van  anderen. Soms is er alleen sprake van ondersteunen en geven van advies.

Sinds 2010  is er heel veel gebeurd. Steeds meer broeders en zusters zijn in de moeite gekomen vanwege de kerkelijke ontwikkelingen. Er is veel verdriet, teleurstelling en ook gewetensnood. Dan kan het moment komen dat de vraag gaat dringen: mag ik, mogen wij, nog langer lid blijven van deze gemeente? Is het nog langer verantwoord, voor de kinderen, voor mezelf? Er is veel moeite en zorg  vanwege landelijke en/of plaatselijke besluiten inzake M/V en ambt, of vanwege de fusie met de NGK. De uitleg van de Bijbel, het erkennen van het gezag van de Schrift en de binding aan de belijdenis spelen daarbij een grote rol. Het kan gaan over de prediking, de catechese, de sacramenten, de tucht, de ambtsbediening, over de belijdenis, de leer van de kerk en leven in overeenstemming met wat de Here in zijn Woord leert.

In 2003 was er voor de waarschuwing van prof. Kamphuis, om de kerk niet te binden boven de Schrift en de kerkelijke confessie uit, alle aanleiding. Ook vandaag  zullen we die waarschuwing ter harte moeten nemen. We mogen niet lichtvaardig oordelen en niet lichtvaardig elkaar in de kerk binden. Maar wanneer het gezag van de Bijbel in geding is, wanneer mensen, de cultuur, de tijd, de beleving en het gevoel, laten bepalen wat de woorden van God ons te zeggen hebben, dan mogen we niet zwijgen. In de kerk is geen ruimte voor het tolereren van wat zich niet richt naar het Woord van God. Sterker, de kerk verwerpt alles wat daarmee in strijd is, zo belijden we.

Plaatselijk en regionaal kunnen de omstandigheden verschillen. Dat horen en zien we als studiegroep wanneer we broeders en zusters op bijeenkomsten  ontmoeten. Persoonlijke situaties lopen ook uiteen. Zo kan een predikant voor de vraag komen te staan wie hij meer moet gehoorzamen wanneer de kerkenraad beperkingen oplegt in de uitoefening van het ambt. Ouderlingen  kunnen in gewetensnood komen door standpunten die de kerkenraad inneemt. Broeders en zusters kunnen zich genoodzaakt zien elders te gaan kerken omdat de prediking een praatje is, het onderwijs op de catechisatie ontbreekt of omdat de middagdienst aan het verdwijnen is, of omdat getolereerd wordt wat de Here in de Bijbel afwijst en verbiedt. Je ziet veel geduld maar merkt dat het op een gegeven moment niet meer lukt en een grens is bereikt.

In gesprekken en voorlichtingsbijeenkomsten roepen GKv deputaten en werkgroepen op de GKv niet te verlaten. De preses van de synode van Goes onderkent de moeiten en adviseert kerkenraden als het niet anders meer kan, te gaan doleren. De schrijver van het bericht op 18 juni 2019 is van mening dat er in de GKv geen sprake is van gewetensbinding boven de Schrift of de belijdenis uit. Er is daar alle ruimte, niemand wordt wat opgelegd, niemand wordt gedwongen, niemand wordt vervolgd. Maar wanneer je meent niet langer te kunnen blijven, dan is zijn advies: ga naar een CGK. Op 14 december 2019 laat de bezinningsgroep M/V en ambt op een bijeenkomst in Bunschoten prof. Van den Belt (PKN) het woord doen. Zijn advies is: niet scheuren, maar blijven, vanwege de trouw en het geduld van God.  Voor Van den Belt betekent dit blijven in de ware kerk, de PKN, ook al wordt daar het werk van Jezus Christus beleden en geloochend. Van den Belt houdt zijn GKv hoorders in Bunschoten voor dat de kerkelijke moeite en strijd die ze nu ervaren, in de PKN voorbij zal zijn. Er is volgens hem geen principieel verschil tussen GKv/NGK en PKN. De fusie GKv en NGK is een opstapje naar verenigen met de PKN.

Dat er veel moeite en zorg is over de ontwikkelingen in de kerk, wordt wel erkend. Maar wordt ook  begrepen  dat die moeite, die zorg en het verdriet, alles te maken heeft met het in gehoorzaamheid aan het Hoofd van de kerk,  Jezus Christus, de eenheid van de kerk willen onderhouden?

De bezinningsgroep M/V en ambt zal ruiterlijk erkennen dat het laten spreken van prof. Van den Belt op 14 december 2019 een ernstige vergissing is geweest. Maar is het de bezinningsgroep wel duidelijk dat de onderbouwing van de besluiten inzake M/V en ambt en ook de fusie met de NGK, als het er op aankomt, maar facetten zijn van wat er werkelijk aan de hand is? Ds. J. Wesseling peilde het. Er is een daadwerkelijke ommekeer tot Christus nodig, een leven in gehoorzaamheid.

Dan gaat het niet maar over afscheiden, de kerk verlaten, doleren  en scheuren, maar dan gaat het over Jezus Christus volgen, luisteren naar zijn stem. Dan gaat het om wie God is, wat zijn Woord is, Jezus Christus en wie wij zijn en mogen zijn in Hem.

Het is verdrietig wanneer er afscheid genomen moet worden. Maar tegelijk mogen we dankbaar zijn wanneer er plaatselijk en regionaal weer gereformeerde kerken ontstaan die vast houden aan de Bijbel als het gezaghebbende Woord van God. Kerken die opkomen voor de  gereformeerde leer zoals die is beschreven in de gereformeerde belijdenis.

De afgelopen 4 jaar hebben de kerken van DGK en GKN met elkaar gesproken om te komen tot samenwerken en samenleven in een kerkverband. Dat heeft geresulteerd in wederzijds elkaar herkennen als kerken van Christus. Inmiddels zijn er afspraken gemaakt voor een vervolg, zo viel in de media te lezen. Op de bijeenkomst in Bunschoten op 14 december, vertelde iemand, die in die kerken de kerkdiensten bezoekt, dat je er weer gevoed wordt,  dat ouderen en jongeren weer opbloeien,  dat je zaterdag niet op internet hoeft te zoeken waar je zondag naar de kerk zou kunnen gaan. Deze mogelijkheid  is er niet altijd.  Reisafstanden kunnen te groot zijn en  vervoer is niet altijd te regelen. Maar soms is er toch meer mogelijk dan op het eerste gezicht lijkt. De studiegroep wil daarbij helpen door broeders en zusters met elkaar in contact te brengen.

Laten we blijven hopen en bidden dat er een ommekeer komt in de GKv en dat ook in de CGK gehoorzaamheid het voor het zeggen houdt en weer krijgt. Erg hoopvol zijn de berichten niet, maar gelukkig hangt het niet van ons mensen af. Het is Christus die zijn kerk vergadert.

dL